”Je suis Charlie”

Eg hadde nettopp hatt kroppsøving då det raude varselljose frå mobilen blenkja.  Eit nyheitsvarsel frå Tv2 om at 10 personer var skotne i Paris var det som møtte augo mine i det eg slo inn pinkoden. No har det skjedd igjen, tenkte eg. Nokon har gått til angrep på dei verdiane vi har bygd samfunnet vårt på, med formål om å skapa uro og usikkerheit. Terrorisme begynner vel å bli eit velkjend ord for dei fleste av oss.

Det var like før klokka 13.00 nyheitsredaksjonane begynte å få kontroll på kva som eigentleg hadde skjedd. To menn hadde tatt seg inn i lokala til Charlie Hebdo i Paris, for å drepe. Det var forferdelege handlingar som fant stad!

I ettertid av terroren har fleire menneske gått ut i gatene for å vise si støtte til redaksjonen. Gjennom norske og utanlandske tv-kanalar har vi sett fleire menneske med karikaturar i open gate. Redaksjonen på si side har også utalt at dei vil forsetje å trykke dei omstridde teikningane.

Vi lev heldigvis i ei verd der vi kan seie og meine det vi ynskjer, vertfall dei fleste av oss.  Du og eg har ytringsfridom, og det bør vi vere takknemlege for.  Når det er sagt har det ikkje alltid vore slik. Søkjer vi på 2. verdskrig på wikipedia kan vi lese mykje om den strenge sensuren av norske mediar i denne epoken av verdshistoria. Heller ikkje her kunne folk seie og meine det dei ynskja.

For mange, inkludert meg sjølv ser eg ei verd i framtida. Ei verd der vi alle kan leve saman, uavhengig av religion og politisk tilhøyring. Eg meiner vi må vere opne og kunne meine/skrive det vi meiner. På den måten lærer vi oss å kjenne og saman kan vi utvikle eit samfunnet der vi alle kan ha ei rolle. Når det er sagt meiner eg du som leser bør tenkja over, kva er forskjellen på ytringsfridom og god presseetikk?